Nieuwsarchief 2017
02 december 2017
Nieuwe virtuele instrumenten voor de
ROLI Seaboard RISE 49:
SWAM based multi-vector expressive acoustic instruments emulations
Sinds ik mijn ROLI Seaboard RISE 49 heb aangekocht ben ik continue op zoek naar software die specifiek geschikt is om met dit wonderlijke klavier te gebruiken. Het gaat dan om software die overweg kan met het MPE-protocol en de 'Five Dimensions of Touch' van het Seaboard. Bij de ROLI Seaboard RISE 49 wordt weliswaar de ROLI Equator software synthesizer geleverd en deze is erg goed, maar spijtig genoeg erg beperkt op het vlak van het imiteren van akoestische klanken zoals strijk- en blaasinstrumenten.
Nog voor de aankoop van mijn Seaboard wist ik al dat het bedrijf Audio Modeling uit Italië erg vooruitstrevend bezig was op het vlak van 'physical modeling'. Zij hebben de SWAM engine ontwikkeld, dit staat voor 'Synchronous WAVES Acoustic Modeling'. Deze technologie is niet gebaseerd op het weergeven van samples, maar op wiskundige modellen van akoestische instrumenten, net zoals bv. mijn Roland V-Piano.
Ik ben zeer voorzichtig gestart met enkel de aankoop van de 'Cello' en ik was meteen zeer enthousiast over het realistische karakter van dit virtuele instrument als ik het bespeel met mijn Seaboard. Ik heb dan ook al snel de 'Viola' en de 'Violin' bijgekocht en was ook hier meteen erg tevreden over. Deze SWAM strijkinstrumenten zijn eigenlijk al een verdere evolutie van de SWAM engine, want zij werken met SWAM-S engine waarbij de extra 'S' staat voor 'strings' (snaren). De originele SWAM engine bestaat namelijk al veel langer en werd oorspronkelijk ontwikkeld voor het imiteren van blaasinstrumenten. Er bestaan dan ook nog de oorspronkelijke SWAM blaasinstrumenten en ondertussen heb ik ook deze gehele collectie aangekocht.
Al deze virtuele instrumenten zijn uiteraard monofone solo instrumenten want je kan geen akoorden spelen op een blaasinstrument. Enkel bij de strijkinstrumenten bestaat er de mogelijkheid om 2 naast elkaar gelegen snaren tegelijk te bespelen, maar dit is beperkt tot enkel wat in werkelijkheid mogelijk is op snaarinstrumenten.
Zijn dus nu beschikbaar bij Delta Music Belgium (bij de blaasinstrumenten zie je telkens slechts één van de beschikbare instrumenten uit de respectievelijke instrumentgroepen):
Audio Modeling - SWAM Engine - blaasinstrumenten
Clarinetten
Dubbelrieten
Fluiten
Saxofoons
Audio Modeling - SWAM-S Engine - strijkinstrumenten
Contrabas
Cello
Altviool
Viool
09 november 2017
Surfen op de golven van de
ROLI - Seaboard RISE 49
In mijn post van 22 augustus 2017 heb ik geschreven over de ROLI Seaboard RISE 49 en ondertussen heb ik dit bijzondere klavier meer dan 2 maanden in mijn bezit, samen met nog wat extra MPE compatible software.
Maakt dit klavier nu werkelijk waar wat het belooft? Kort gezegd is het antwoord op deze vraag een volmondig 'ja'.
Het is logischerwijze even aanpassen aan het bijzondere speelgevoel van de siliconen 'keyWAVES', maar dit ging uiteindelijk veel vlotter dan verwacht. Je moet gewoon zoveel mogelijk experimenteren met de 'Five Dimensions of Touch' en het niet spelen zoals je op een standaard pianoklavier zou doen. Het is net de bedoeling om door te drukken, te glijden, snel of traag loslaten, het heeft allemaal zijn invloed op de aangestuurde MIDI synthesizer software.
Maar ondertussen blijkt ook dat heel wat van mijn hardware synthesizers het MPE protocol gedeeltelijk of zelfs geheel kunnen ontvangen en verwerken mits de nodige MIDI controllers toe te wijzen aan de juiste parameters. Hierdoor hebben sommige synthesizers een geheel nieuwe wereld getoond op vlak van expressie en karakter die daarvoor enkel te bereiken was met het apart bewegen van pookjes, wielen en knoppen (wat uiteraard niet mogelijk is als je met twee handen speelt). Nu kan je dit alllemaal met enkel de bewegingen van je vingers op de keyWAVES aansturen, heel mooi! Van heel subtiel tot zeer expressief, het ligt letterlijk onmiddellijk beschikbaar onder iedere vingertop.
Het resultaat is dan ook dat ik nu zo goed als altijd eerst zal kiezen om een software of hardware synthesizer met de ROLI Seaboard RISE 49 te bespelen en pas als mocht blijken dat dit weinig of niets extra kan toevoegen zal ik kiezen om een standaard MIDI klavier met gewone pianotoetsen te gebruiken.
Samengevat beschouw ik mijn ROLI Seaboard RISE 49 eigenlijk als de beste en meest innovatieve investering die ik de laatste 10 jaar gedaan heb + het heeft mijn manier van muziek maken veel intuitiever gemaakt door de 'Five Dimensions of Touch' die iedere nuance en expressie onmiddelijk beschikbaar maakt, net zoals op een akoestisch snaar- of blaasinstrument.
26 oktober 2017
Nieuwe aanwinst in de studio:
iConnectivity
mio10 - MIDI Interface (x2)
Toen ik 2 maanden geleden voor de eerste keer MacOS Sierra 10.2.6 installeerde op één van de SSD's op de studiocomputer kwam ik tot de onaagename verrassing dat mijn MIDI interface plots niet meer werkte. Dit was een digidesign MIDI I/O uit 2006 die nog steeds perfect werkt op alle vorige versies van het MacOS.
Tegelijkertijd bleek ook dat er van de de 3 aangesloten QWERTY klavieren + trackballs er plots 1 set niet meer werkte. Ik ontdekte ook dat sommige hardware synthesizers die voor hun MIDI communicatie via USB op de studiocomputer aangesloten waren niet meer in de Audio MIDI Setup verschenen (terwijl ze toch 'MIDI class compliant' zijn en dus geen eigen MIDI drivers nodig hebben). Als ik echter terug opstartte met een ouder MacOS, dan werkte de gehele studio terug prima zoals ze altijd al deed, dus de oorzaak moest gegarandeerd zeker in MacOS Sierra te zoeken zijn.
Na op Apple Support pagina's naar een mogelijke oorzaak gezocht te hebben en heel veel zelf experimenteren en testen heb ik uiteindelijk ontdekt dat Apple in MacOS Sierra het USB 2.0 protocol heeft aangepast naar het veel strengere USB 3.0 protocol. In theorie is USB 3.0 100% 'backwards compatible' met USB 2.0, maar in de praktijk blijkt dat op oudere Mac's met enkel USB 2.0 aansluitingen het aantal aan te sluiten USB-apparaten drastisch verminderd is.
Ik had 6 USB hubs met elk 7 USB 2.0 poorten mijn oude getrouwe Mac Pro aangesloten (met USB hubs aangesloten op USB hubs) + nog enkele USB 'repeater' kabels en voor MacOS Sierra was dit blijkbaar teveel. Als ik ongeveer de helft van alle aangesloten USB toestellen loskoppelde liep het meestal min of meer goed, maar dit was uiteraard geen bruikbare oplossing.
Na lang zoeken heb ik dan het Canadese bedrijf iConnectivity bevonden die in hun gamma de mio10 MIDI interface beschikbaar hebben. Dit is de meest uitgebreide MIDI interface op de markt met o.a. 10 MIDI DIN poorten én de unieke mogelijkheid om ook nog 10 'MIDI class compliant' toestellen met USB via een USB hub rechtstreeks aan te sluiten op de mio10.
Om een lang verhaal kort te maken ben ik er uiteindelijk in geslaagd al mijn hardeware MIDI instrumenten op 2 iConnectivity mio10's aan te sluiten, ofwel via USB ofwel via MIDI DIN poorten (dit voor de toestellen die geen USB hebben of USB hebben die niet 'MIDI class compliant' is). Op deze wijze heb ik nu slechts 2 USB aansluiting op de Mac Pro in gebruik voor alle MIDI communicatie en MacOS Sierra is hier blijkbaar tevreden mee. Bijkomende voordelen zijn ook nog dat mijn USB bekabeling veel eenvoudiger geworden is (en daardoor ook bedrijfszekerder) en het werkt ook prima op vorige versies van het MacOS.
Maar voor de volledigheid moet ik er ook aan toevoegen dat een iConnectivity mio10 een zeer complex toestel is met zeer veel aansluitingsmogelijkheden:
- 10 x MIDI DIN aansluitingen voor hardware synthesizers zonder USB
- 10 x MIDI USB aansluitingen (via een USB hub) voor hardware synthesizers met USB
- 4 x Network MIDI via een Ethernet connector
- 2 x USB om simultaan 2 verschillende host computers te kunnen gebruiken
In totaal zijn er niet minder dan 56 MIDI bussen beschikbaar met elk 16 MIDI kanalen + voor elke MIDI bus zijn er ook nog programeerbare MIDI filters + volledige MIDI routing. En om het geheel nog extra moeilijk te maken: vanuit de fabriek zijn standaard alle ingangen met alle uitgangen verbonden, dus eerst moet je de machine nog correct programmeren tot alle MIDI data het juiste pad volgt van elke hardware synthesizer naar de computer en weer terug (en ik moest dan nog 2 mio10's programmeren).
Het heeft uiteindelijk bijna 2 maanden geduurd om alles werkend te krijgen en enerzijds komt dit zeker door het feit dat ik een heel grote MIDI setup heb. Maar anderzijds vooral toch ook omdat de handleiding erg beperkt is en je bij het mailen naar iConnectivity voor support heel erg veel geduld moet hebben (2 of 3 weken wachten op een antwoord was geen uitzondering).
Samengevat is de iConnectivity mio10 MIDI interface met recht en rede de Rolls-Royce onder de MIDI interfaces en ben ik erg tevreden over hoe goed en gestroomlijnd nu alles werkt. Maar eenvoudig is het zeker niet, zogenaamde 'plug-and-play' is hier echt niet van toepassing.
22 augustus 2017
Nieuwe aanwinst in mijn collectie
hardware synthesizers en MIDI controllers:
ROLI - Seaboard RISE 49
Control Sound with Five Dimensions of Touch
Een standaard klavier zoals op een piano, orgel of synthesizer heeft eigenlijk niet zoveel expressiemogelijkheden. Al naargelang het instrument kan je de toetsen enkel hard en zacht aanslagen en eventueel met de nodige pedalen, knoppen en wielen nog wat vibrato of andere beperkte expressiemogelijkheden toevoegen.
De expressie zoals mogelijk is bij een viool of gitaar en de meeste blaasinstrumenten is met een standaard MIDI klavier erg moeilijk realistisch na te bootsen. Met de nodige klankenbibliotheken kan het op zich wel, maar het vraagt veel bewerking achteraf van de opgenomen MIDI data in je DAW om alle nuances tot in detail te imiteren (meestal door het tekenen van bijkomende MIDI controller data op het scherm).
Er bestaan uiteraard wel MIDI violen, MIDI gitaren en MIDI blaasinstrumenten die MIDI controller data uitsturen met erg realistische expressiemogelijkheden tot gevolg. Maar daar is het probleem dat je eerst en vooral goed viool, gitaar of saxofoon moet kunnen spelen om aanvaardbare resultaten te bereiken.
En je kan je dan ook meteen de vraag stellen of het niet veel eenvoudiger is gewoon met microfoons het echte geluid van de instrumenten op te nemen in plaats van via MIDI een digitale imitatie van een instrument aan te sturen. Deze MIDI instrumenten werden trouwens ook niet ontworpen om zichzelf te imiteren, maar wel om via MIDI elektronische instrumenten aan te kunnen sturen zoals synthesizers, samplers en virtuele instrumenten. Of anders gezegd: iemand die geen klavier kan bespelen kan met zijn MIDI instrument toch piano of synthesizerklanken bespelen en meestal ook met meer expressiemogelijkheden dan met een standaard MIDI klavier mogelijk is.
Het is dan ook hier waar ROLI het verschil maakt, want heel eenvoudig gesteld is een Seaboard RISE een kruising tussen standaard MIDI klavier en een viool. De klassieke pianotoetsen zijn vervangen door een golfachtige structuur uit siliconen (genaamd 'keyWAVES' + hier werd ook de naam 'Seaboard' van afgeleid) en het gehele speeloppervlak is gevoelig voor positionering en druk.
Vandaar ook de term 'Five Dimensions of Touch' die onderverdeeld zijn in:
- Strike: het aanslagen van een keywave en komt overeen met MIDI CC 'velocity' (dus het zacht of hard aanslagen van een pianotoets)
- Glide: het horizontaal bewegen van je vinger op een keywave voor vibrato en glissando en komt overeen met MIDI CC 'pitch bend'
- Silde: het verticaal bewegen van je vinger op een keywave voor bv. het openen van een filter of het overgaan naar een andere klank (bv. een pianoklank die gradueel verandert in een trompet) en komt overeen met MIDI 'polyphonic aftertouch'
- Press: het induwen van het speeloppervlak voor bv. het laten aanzwellen van een klanken komt overeen met MIDI 'channel pressure' (of 'monophonic aftertouch')
- Lift: de snelheid van loslaten van een keywave (bv. snel loslaten snijdt de klinkene noot af, traag loslaten doet de klinken noot nog even zacht doorklinken) en komt overeen met MIDI CC 'release velocity'
Eigenlijk dienen de keyWAVES enkel als referentie naar een pianoklavier want over het gehele speelvlak worden de bewegingen van elke vinger apart gedecteerd en uitgestuurd via USB MIDI. Dit gebeurt over 14 aparte MIDI-kanalen waardoor elke vinger apart beschikt over de volledige 'Five Dimensions of Touch'. Deze manier van MIDI gebruiken word stilaan bekend onder de naam 'Multidimensional Polyphonic Expression' of MPE. Bij een ROLI Seaboard RISE 49 wordt trouwens ook nog de ROLI Equator software synthesizer geleverd. Dit is een zeer uitgebreide synthesizer en sound engine die specifiek ontworpen werd voor MPE en werkt naadloos samen met een Seaboard.
Samengevat is het de combinatie van het gehele speeloppervlak dat gevoelig voor positionering en druk + het nieuwe MPE protocol + de ROLI Equator software synthesizer dat van de ROLI Seaboard RISE 49 zo een uitermate expressief instrument maakt.
Maar stilaan komen ook andere software fabrikanten met MPE software op de markt, waaronder ook virtuele instrumenten die een zeer realistische imitatie geven van bv. een viool, gitaar of blaasinstrument met alle uitgebreide expressiemogelijkheden die daarbij horen.
De toekomst zal nu moeten uitwijzen of dit uitzonderlijke instrument inderdaad ook werkelijk doet wat het belooft...
03 juli 2017
03 juli 1995 - 03 juli 2017
Delta Music Belgium viert vandaag
zijn 22ste verjaardag!
24 juni 2017
Nieuwe aanwinst in mijn collectie synthesizers:
YAMAHA - FS1R -
Tone Generator
Formant Shaping/FM Synthesis
Al vele jaren weet ik dat er een essentiële manier van klankopwekking bestaat die geheel ontbreekt in mijn collectie synthesizers. Alle synthesizers die ik heb zijn op de ene of de andere wijze gebaseerd zijn op subtractive geluidsynthese. Heel eenvoudig uitgelegd werkt dit als zoals beeldhouwer een beeld maakt: je start met een steen en je hakt weg tot het gewenste resultaat bereikt is: het beeldhouwwerk. Bij substractieve geluidsynthese is dit net hetzelfde: je start met een complexe geluidsgolf waar je frequenties uit weghaalt tot wat overblijft de gewenste klank is.
Er bestaat echter ook een fundamenteel tegenovergestelde synthese en dat is de additive synthese. Dit kan je vergelijken met een boetseerder: je start met een leeg vlak en voegt boetseerklei toe tot het gewenste resultaat bereikt is: het beeldhouwwerk (of juister gezegd het boetseer. Bij additive geluidssynthese is dit ook net hetzelfde: je start met stilte en voegt eenvoudige geluidsgolven aan elkaar toe en laat deze met elkaar interfereren tot je gewenste klank hebt. Deze vorm van geluidssynthese is gebaseerd op de Fourier-analyse uit de wiskunde die wordt toegepast op geluid en stelt dat ieder geluid kan herleid worden tot een verzameling van eenvoudige sinusgolven die met elkaar interfereren. Dus omgekeerd kan je door x-aantal sinusgolven bij alkaar te voegen en deze met elkaar te laten interfereren in theorie elk denkbaar geluid genereren.
Die additive synthese op basis van de Fourier-analyse werd in de jaren '70 ontwikkeld door YAMAHA en kreeg de naam 'FM synthesis' (frequency modulation synthesis). De eerste synthesizer die hierop gebaseerd was is de legendarische YAMAHA DX7 uit 1983.
Dit is een foto van een YAMAHA DX7:
Na de DX7 volgden een hele reeks afgeleiden, zowel versies met een klavier als in de vorm van een 19" rack module, bv. DX7II, SY77, SY99, TX7, TX81Z, TX802, TG77, de volledige DX-reeks die later kwam met bv. de DX100 en DX200, enz...
De laatste synthesizer met FM synthese die werd uitgebracht was de YAMAHA FS1R module in 1998. Maar deze module had weinig succes omdat muzikanten wat uitgekeken waren geraakt op FM synthese. Andere fabrikanten die in die periode synthesizers uitbrachten waren namelijk veel vernieuwender, dus na anderhalf jaar werd de FS1R terug van de markt gehaald en werden de stocks verkocht aan bodemprijzen. Voor de volledigheid: YAMAHA heeft onlangs de FM synthese terug in ere hersteld in de nieuwe reeks YAMAHA MONTAGE workstations onder de naam FM-X.
Ik speelde dus al langer met het idee om een YAMAHA synthesizer te kopen met FM synthese, maar ik ben nooit een grote fan geweest van de DX7 en al zijn afgeleiden + ik heb het gamma van de YAMAHA FM synthesizers nooit echt op de voet gevolgd. Enkele weken geleden zag ik echter een interessante aanbieding voor een tweedehands YAMAHA TG77. Dit is de module versie van de SY77 en staat gekend als een zeer goede FM synthesizer. Ik ben mij dan wat meer beginnen te informeren over die module en tot mijn grote verbazing was de algemene teneur dat een TG77 inderdaad een goede FM synhesizer is, maar dat niets kan tippen aan een YAMAHA FS1R. Deze module heeft namelijk de meest uitgebreide FM generator die YAMAHA ooit ontworpen heeft + hij klinkt ook beter dan alle oudere FM-synthesizers. De FS1R heeft trouwens alle DX7 klanken aan boord, inclusief alle klanken die beschikbaar waren op de DX7 cartridges.
Eerlijk gezegd had ik nog nooit van de YAMAHA FS1R module gehoord en na wat online onderzoek bleek al snel dat deze synthesizer ondertussen een ware cult status bereikt heeft. En dit niet alleen voor zijn uitgebreide FM synthese maar ook omdat deze module 'Formant Shaping synthese' aan boord heeft. Kort samengevat is het mogelijk om met Formant Shaping synthese stemachtige klanken te maken, je zou kunnen stellen dat deze synthesizer kan spreken. Maar voor alle duidelijkheid: het is geen klassieke vocoder waar je een microfoon op aansluit, het is de module zelf die min of meer de menselijke stem kan imiteren.
De combinatie van FM synthese en Formant Shaping synthese maken deze synthesizer werkelijk uniek. Enerzijds is de FM synthese in deze module de meest uitgebreide die er bestaat en gaat een heel stuk verder dan de DX7, anderzijds wordt de Formant Shaping synthese gecombineerd met de FM synthese wat leidt tot ongekende mogelijkheden.
Er is echter wel 1 nadeel: deze synthesizer heeft duizenden parameters die allemaal gecontroleerd en geprogrammeerd moeten worden via enkele druktoetsen en een klein groen schermpje. Dit maakt de FS1R dus eigenlijk een erg ongebruiksvriendelijke synthesizer en dit verklaart wellicht ook ten dele waarom hij nooit echt populair is geweest. De analogie die het meest gebruikt wordt voor het prgrammeren van klanken op een FS1R is dat je zou proberen het plafond van de Sixtijnse kapel in het Vaticaan in Rome te schilderen via het sleutelgat van de deur van de kapel. Je hebt dus sowieso een editor op een computer nodig om deze synthesizer te programmeren.
Samengevat, het was al snel duidelijk voor mij dat de YAMAHA FS1R eigenlijk de ideale manier is om eindelijk ook FM synthese beschikbaar te hebben in de studio. Want het is een kleine maar zeer krachtige FM synthesizer die zeer goed klinkt + de aanwezigheid van Formant Shaping synthese maakt het geheel compleet én uniek + deze module is zo zeldzaam dat ze ook nog een ware cult status heeft bereikt, wat wil je nog meer...
Ik ben dan op zoek gegaan naar een tweedehands exemplaar en ik heb er wereldwijd exact drie te koop gevonden, waarvan eentje in België. Deze was ook nog de goedkoopste van de drie, dus heb ik niet lang geaarzeld en hem onmiddelijk aangekocht.
Ik heb de module intussen enkele dagen in de studio, als ik de klank in enkele woorden zou moeten omschrijven, dan is dit 'griezelig' en 'ijskoud', maar ook 'warm' en 'vol'. De klassiek warme FM-klanken uit de DX7 klinken uiteraard zeer vertrouwd (de typische FM elektrische piano's, orgelklanken en blazers), maar eens je dit bekende pad verlaat kom je al snel in een bevreemdende wereld terecht met soundscapes die je de haren ten berge doen rijzen. Het ene moment loop je alleen over een dode planeet in een ver zonnestelsel (ijskoude FM-synthese voor gevorderden), even later denk je dat er een geheimzinnige deur wordt opengezet naar een zeer onheilspellende plaats waar iets aanwezig is dat ooit menselijk was (FM synthese gecombineerd met Formant Shaping synthese). Het is en blijft natuurlijk een machine uit 1998, dus echt vernieuwend is het allemaal niet, maar in mijn collectie synthesizers neemt deze module toch een aparte plaats in met een klankenpallet dat in geen enkele van mijn andere synthesizers beschikbaar is.
Dus vanaf nu aanwezig in de studio: een YAMAHA FS1R met een unieke combinatie van zeer uitgebreide FM synthese en Formant Shaping synthese.
Ik hoop alleen maar dat ik geen hoofdpijn zal krijgen als ik zelf nieuwe klanken wil programmeren op dat kleine groene schermpje (maar ik heb al een degelijke editor voor Mac gevonden).
08 juni 2017
Nieuwe aanwinsten in mijn collectie synthesizers:
YAMAHA - 01V96i - Digital Mixing Console
Een mengtafel in mijn collectie synthesizers? Inderdaad, want deze nieuwe digitale mengtafel dient in de studio enkel om synthesizers en dergelijke op aan te sluiten en de signalen digitaal door te sturen naar Pro Tools HD hardware of naar de Apple Mac Pro computer.
Eigenlijk heb ik al een lange geschiedenis met digitale mengtafels van YAMAHA, want reeds In 1994 kocht ik een YAMAHA Programmable Mixer 01. Enkele jaren later kocht ik een 2de exemplaar om de eerste uit te breiden, maar toen was de naam door YAMAHA gewijzigd (afgekort) naar YAMAHA ProMix 01. Ik heb ze echter niet meer in mijn bezit omdat ze geheel versleten waren (ik heb ze uiteindelijk naar het recyclagepark gebracht).
Dit is een foto van een YAMAHA ProMix 01:
Rond het jaar 2000 werden beide ProMix 01 mengtafels vervangen door een YAMAHA 03D omdat heel mijn studio 24 bit werd en de ProMix 01 slechts enkel met 16 bit signalen kon werken. Ter info: de 03D is de kleine broer van de legendarische YAMAHA 02R.
Tot vorige week had ik mijn oude getrouwe YAMAHA 03D trouwens nog steeds in gebruik, maar het stoorde mij al lange tijd dat de maximum sample frequentie van een 03D slechts 48 kHz. bedraagt terwijl mijn studio al sinds 2005 geheel op 96 kHz werkt. Dit is op zich geen groot probleem, want 48 KHz kan eenvoudig geupsampled worden naar 96 kHz, maar ook het beperkte aantal ingangen en verouderde technische mogelijkheden werden stilaan een probleem. En na de 03D meer dan 15 jaar gebruikt te hebben was het sowieso stilaan aangewezen om deze machine te vervangen (maar hij blijft wel aanwezig in de studio om te dienen als extra digitale mengtafel indien nodig).
Dit is een foto van een YAMAHA 03D:
Omdat ik dus erg tevreden ben over YAMAHA digitale mengtafels is het dan ook een logische keuze om de 03D te vervangen door zijn opvolger, de YAMAHA 01V96i. Alhoewel een 01V96i een eigenlijk al de 4de versie is die YAMAHA op de markt heeft gebracht, want 1998 kwam de 01V op de markt, in 2003 de 01V96, in 2008 de 01V96 VCM en in 2011 de 01V96i.
Dit is een foto van een YAMAHA O1V96i:
De YAMAHA 01V96i is dus geen machine die pas op de markt is, maar wel de meest recente versie van een reeks digitale mengtafels die al tientallen jaren hun diensten bewezen hebben (ProMix 01, 02R, 03D, DM 1000, DM 2000, 02R96, enz...). En technisch gezien is een 01V96i nog steeds meer dan mee met zijn tijd.
Ik ga niet starten met hier alle technische specificaties te bespreken want die zijn zeer uitgebreid. Maar ik kan wel nog melden dat ik de mengtafel meteen heb uitgebreid met een YAMAHA MY8-AD96 kaart (deze kaart geeft 8 extra analoge ingangen op 96 kHz):
Maar de 01V96i heeft ook nog optische ADAT aansluitingen voor nog 8 extra digitale ingangen (en uitgangen), deze ga ik ook meteen benutten door er onderstaand toestel op aan te sluiten:
Focusrite - Scarlett OctoPre
8-channel mic pre-amp with ADAT connectivity
Wie mij wat kent weet dat ik ook een fan ben van Focusrite, dus was ook hier de keuze snel gemaakt. In het kort samengevat: de Focusrite Scarlett OctoPre heeft 8 hoogkwalitatieve microfoonvoorverterkers met high-end AD-conversie en werkt met samplefrequenies van 44.1 kHz tot 192 kHz.
Dus met de YAMAHA MY8-AD96 kaart en de Focusrite Scarlett OctoPre heeft de YAMAHA 01V96i uiteindelijk 32 analoge mono ingangen (16 in stereo) waar ik alle vast in de studio opgestelde synthesizers heb aangesloten (in alfabetische volgorde):
- Behringer DeepMind 12
- KORG MS-20
- moog Voyager
- moog SUB 37
- novation ULTRANOVA
- Roland INTEGRA-7
- Roland JD-XA
- Roland JV-1080
- Roland JV-2080
- Roland JUPITER-80
- Roland SYSTEM-8
- Roland V-Piano
- Roland V-Synth (met Roland VC-1 V-Card = Roland D-50)
- Roland V-Synth GT
- waldorf blofeld
En er is dan nog een beetje ruimte over om indien nodig nog 2 van de niet vast opgestelde synthesizers aan te sluiten:
- CASIO VL TONE VL-1
- Roland D-10
- Roland D-70
- Roland JUNO-106
Vele van mijn meer recente synthesizers zijn via S/P DIF ook nog rechtstreeks digitaal aangesloten op Pro Tools HD hardware, maar door ze ook analoog aan te sluiten op de YAMAHA 01V96i kunnen ze ook in Logic Pro gebruikt worden. Dit omdat de O1V96i via USB rechtstreeks aangesloten op de Apple Mac Pro computer. En de oudere digitale synthesizers + analoge synthesizers zonder digitale uitgangen zijn via de 01V96i ook beschikbaar in Pro Tools HD omdat de 01V96i ook via S/P DIF (geconverteerd naar AES/EBU) digitaal is aangesloten op de Pro Tools HD hardware.
16 mei 2017
Nieuwe aanwinst in mijn collectie synthesizers:
Roland - JD-XA
Analog/Digital Crossover Synthesizer
Eigenlijk wou ik deze synthesizer al veel vroeger aankopen, maar de Behringer DeepMind 12 verscheen plots op de markt, waardoor de aankoop van de Roland JD-XA even naar de achtergrond werd verschoven (zie mijn post van 11 februari 2017 voor meer info over mijn aankoop van een Behringer DeepMind 12).
Het is dus ook een Roland synthesizer net zoals de recent aangekochte SYSTEM-8, maar eigenlijk hebben de SYSTEM-8 en de JD-XA weinig tot niets met elkaar gemeen. Het is zelfs zo dat beide machines door volledig aparte afdelingen binnen Roland werden ontwikkeld. De System-8 werd ontwikkeld door de AIRA-afdeling die ook verantwoordelijk is voor de o.a. de monofone SYSTEM-1 en SYSTEM-1m PLUG-OUT synthesizers, TR-8 Rythm Performer, TB-3 Touch Bassline, enz... Al deze machines zijn machines zijn gebaseerd op de Analog Circuit Behavior (ACB) technologie waarbij de software elk analoog component uit een analoge synthesizer apart nabootst.
De JD-XA daarentegen werd echter ontwikkeld door de afdeling die de JUPITER-50, JUPITER-80 en INTEGRA-7 heeft ontwikkeld en deze machines zijn gebaseerd zijn op SuperNATURAL technologie. Ik heb al een JUPITER-80 en een INTEGRA-7, dus een JD-XA lijkt dan overbodig, maar niets is minder waar. De JD-XA is namelijk een 'Analog/Digital Crossover Synthesizer' met 4 geheel analoge oscillatoren en filters, aangevuld met een digitale 64-stemmige SuperNATURAL engine. Die 4 analoge stemmen zijn de reden waarom een JD-XA zo bijzonder is, want de laatste keer dat Roland analoge oscillatoren gebruikt heeft was in 1986. En wat het helemaal de moeite waard maakt is dat je het geluid dat de 64-stemmige SuperNATURAL engine produceert ook door de analoge filters kan sturen. Dit maakt een JD-XA inderdaad een 'crossover' synthesizer die de mogelijkheden van analoge en digitale technologie werkelijk samenvoegt.
Een Roland SYSTEM-8 en een JD-XA vullen elkaar dan ook zeer goed aan, niet alleen qua geluid, maar ook qua design, ze zijn duidelijk familie van elkaar, maar toch met een erg verschillend karakter.
Ook de JD-XA heeft vele knoppen, maar echter niet zoveel als de SYSTEM-8. Ze dienen vooral om het analoge gedeelte van de JD-XA aan te sturen. Voor de digitale SuperNATURAL engine gaat de bediening via software menu's, net zoals bij de JUPITER-80 ( maar dan zonder touch screen):
Het blinkend zwarte oppervlak met rode belettering vind ik qua design weliswaar erg mooi, maar in te praktijk trekt dit oppervlak heel veel stof aan en is ook erg gevoelig voor vingerafdrukken. En de rode belettering naast rood oplichtende LED verlichting maakt deze machine zo goed als onleesbaar in wat meer donkere omgevingen zoals op een podium of in een een studio. Maar ook hier heeft Roland een oplossing voorzien: er zijn gratis matte zwarte overlays met witte belettering beschikbaar:
Ik heb de overlays ondertussen ook aangebracht en het is een hele verbetering qua leesbaarheid en er zijn inderdaad geen stofdeeltjes of vingerafdrukken meer zichtbaar.
Voor de Roland JD-XA bestaan geen houten of aluminium zijkanten, maar dit is naar mijn mening ook helemaal niet nodig, want de originele zijkanten vind ik sowieso al prachtig!
11 april 2017
Mijn verjaardagscadeau's:
Twee nieuwe aanwinsten in mijn collectie synthesizers:
Roland - SYSTEM-8
PLUG-OUT Synthesizer
Eigenlijk heb ik al vele jaren de droom om ooit eens een originele Roland JUPITER-8 uit 1981 kopen...
Dit is een foto van een Roland JUPITER-8, voor mij blijft het toch de mooiste synthesizer die er ooit geweest is...
En enige tijd geleden heb ik er zelfs eentje te koop gezien en had ik de kans om mijn droom in vervulling te laten gaan!
Maar 7.500,00 euro voor een machine die ondertussen meer dan 35 jaar oud is + waarbij de kans groot is dat hij niet meer goed zal blijven functioneren + wisselstukken zo goed als onvindbaar zijn? Het was uiteindelijk toch geen goed idee en heb ik de kans dan maar aan mij voorbij laten gaan...
Maar niet getreurd, ik heb dan maar een spiksplinternieuwe Roland SYSTEM-8 gekocht, want daarin zit, naast de SYSTEM-8 engine zelf... jawel... een Roland JUPITER-8 ingebouwd!
En er zit ook nog een virtuele Roland JUNO-106 uit 1984 in en je kan er nog extra PLUG-OUTS inladen van een Roland SH-2 en een Roland PROMARS (beide uit 1979,), een Roland SH-101 (uit 1982) of ook nog de semi-modulaire Roland SYSTEM-100 (uit 1975). En op termijn zullen wellicht ook nog andere legendarische Roland synthesizers beschikbaar worden als PLUG-OUT.
De nieuwe SYSTEM-8 is weliswaar een geheel digitale machine, maar Roland heeft Analog Circuit Behavior (ACB) ontwikkeld waarbij de software ieder analoog component uit een analoge synthesizer nabootst in plaats van de klanken van een synthesizer in zijn geheel. Er worden dus geen samples of dergelijke gebruikt, het gaat hem om zo exact mogelijke digitale hercreaties van de legendarische oude Roland synthesizers.
En is Roland erin geslaagd die oude machines werkelijk terug tot leven te wekken? Het antwoord is ontegensprekelijk positief. Ik heb trouwens zelf de test gedaan: ik heb nog een originele JUNO-106 uit 1984 (die ik recent geheel gehercalibreerd heb) en ik merk zo goed als geen verschil tussen de JUNO-106 PLUG-OUT in de SYSTEM-8 en mijn machine. En ik hoor en lees dezelfde verhalen van mensen die een origenele JUPITER-8 bezitten, dus naar mijn idee heb ik nu inderdaad een zo goed als echte JUPITER-8 in de studio!
Los van de reeds aanwezige JUPITER-8 en JUNO-106 PLUG-OUT's (en de mogelijkheid om er andere in te laden) heb ik ook voor de SYSTEM-8 gekozen omdat hij meer dan 70 knoppen heeft. Dus zo goed als iedere functie heeft zijn eigen knop, net zoals de oude analoge synthesizers hadden, zoals te zien is op onderstaande foto:
Deze digitale synthesizer voelt dus fysiek ook aan als een echte analoge synthesizer + al naargelang welke PLUG-OUT actief is gaan enkel de knoppen die een functie hebben groen oplichten, alle andere blijven donker. Je hebt dan ook onmiddellijk een visueel overzicht van de beschikbare knoppen, wat zeer handig is.
Het zwart met wit en groene design vind ik iets minder geslaagd, maar Roland geeft wel de mogelijkheid om het design net dat ietsje meer te geven door monteerbare zijpanelen te voorzien (deze zijn apart te bestellen). Deze zijpanelen zijn beschikbaar in hout of aluminium. Het hout geeft de machine een wat meer retro-look en de aluminium versie een wat meer high-tech uitstraling. Het aluminium refereert uiteraard ook duidelijk naar de zijkanten van een Roland JUPITER-8, wat wel gepast is natuurlijk omdat er ook werkelijk een JUPITER-8 PLUG-OUT in de machine aanwezig is.
Dit een foto van hoe mijn SYSTEM-8 er werkelijk uitziet: mét aluminium zijkanten:
En 'Da Da Da'...
Ook nog een cadeau uit de oude doos
'Da Da Da' met de tekst 'Da Da Da - Ich lieb dich nicht du liebst mich nicht - Aha Aha Aha' was een 'one hit wonder' voor de groep TRIO in 1981, in de hoogdagen van de Neue Deutsche Welle (DNW) met groepen zoals Deutsch Amerikanische Freundschaft (DAF), Einstürzende Neubauten, Grauzone en uiteraard ook Kraftwerk.
Iedereen die het liedje ooit gehoord heeft herinnert zich wellicht niet enkel de tekst maar ook het typische drumpatroontje (en misschien ook het synthesizergeluidje in het refrein). Dit is een link naar de officiële video op YouTube:
Dit legendarische geluid kwam uit één van de eerste synthesizers van CASIO, de CASIO VL-TONE VL-1.
VL-TONE VL-1
Hij kwam op de markt in 1981 en was de eerste CASIO synthesizer met een melodiegeheugen (real-time sequencer). Het toestel is slechts 30 cm. lang en 7,5 cm. breed, waarbij 1/5de van het toestel dan nog wordt ingenomen door de ingebouwde luidspreker en nog eens 1/5de door het batterijcompartiment. Dus eigenlijk is hij elektronisch gezien nog veel kleiner dan al op het eerste zicht lijkt. Hij was door het japanse bedrijf CASIO ontworpen als eerste echte draagbare synthesizer waarmee je ergens op een bankje muziek kon maken en het melodietje ook nog kon opnemen. Het is in ieder geval zo dat de CASIO VL-1 mee het tijdperk heeft ingeluid van de typisch Japanse technologische gadgets waar het land nu zo bekend voor is.
Het is een echte geheel analoge, monofone synthesizer die toch reeds digitaal werd aangestuurd door een soort van veredelde CASIO rekenmachine (je kan de VL-1 trouwens ook gewoon als rekenmachine gebruiken). Het toestel heeft 10 ingebouwde ritmepatronen opgebouwd uit slechts 3 klankjes en 6 ingebouwde preset klanken (waarvan één klank ook een ADSR functie heeft). Deze machine werd in heel veel opnames gebruikt door groepen en artiesten van vroeger en nu zoals The Human League, Vince Clark, Talking Heads, Thomas Dolby, Robbie Williams, Sting, Stevie Wonder, Beastie Boys, Apollo 440, Lady Gaga, enz...
De CASIO VL-TONE VL-1 heeft dan ook een ware cultstatus verworven, er staat er zelfs eentje tentoongesteld in het Technisches Museum Wien (Vienna Technology Museum) in Wenen:
Een originele CASIO VL-TONE VL-1 is ondertussen dan ook steeds moelijker te vinden en ook relatief duur. De copie die Tandy ooit op de markt bracht (Realistic Concertmate 200 ) zie je wel meer verschijnen aan goedkopere prijzen. Maar enkele weken geleden was ik aan het rondsnuffelen op websites met tweedehands materiaal en plots vond ik een originele CASIO VL-TONE VL-1 aan een zeer interessante prijs. Ik heb dan ook niet lang geaarzeld en het toestelletje gekocht. Na ontvangst bleek de behuizing redelijk vergeeld te zijn door de ouderdom en was het ook erg vuil en stoffig. Maar na een grondige reiniging en technisch nazicht blijkt dat de machine nog volledig werkt en ook nog eens erg goed klinkt, zowel via het luidsprekertjes als via de mono lijnuitgang, aha aha aha!
Dus... vanaf nu ook beschikbaar in de studio: een authentieke CASIO VL-TONE VL-1 uit 1981.
10 april 2017
Vandaag vier ik mijn verjaardag!
Ik word 18 jaar + 32 jaar ervaring = 50!
Volledig origineel 'vintage' model uit 1967
met nog alle originele onderdelen!
Uitgebreid met 5 extra onderdelen,
professioneel geplaatst in de kransslagaders
en
gemaakt
uit
100% puur titanium!
Foto werd genomen op 9 april 2017
01 april 2017:
In memoriam
Ikutaro Kakehashi
07 februari 1930 - 01 april 2017
Ik veronderstel dat de naam Ikutaro Kakehashi bij de meeste mensen niet zo direct een belletje zal doen rinkelen, maar in 1972 richtte hij in Osaka (Japan) het bedrijf Roland Corporation op. Hij was verantwoordelijk voor de ontwikkeling van heel wat legendarische elektronische drummachines en synthesizers en hij lag in 1983 ook aan de basis van de ontwikkeling van MIDI (Musical Instruments Digital Interface), het standaard protocol om elektronische muziekinstrumenten met elkaar te laten communiceren.
In de loop der jaren heb ik heel wat Roland instrumenten en apparatuur in mijn bezit gehad, op dit moment heb ik volgende machines aanwezig en werkend in de studio (gerangschikt volgens ouderdom):
- Roland - JUNO-106 - Programmable Polyphonic Synthesizer (vintage 1984)
- Roland - DEP-5 - Digital Effects Processor (vintage 1986)
- Roland - DEP-3 - Digital Effects Processor (vintage 1987)
- Roland - D-50 - Linear Synthesizer (vintage 1987) (= en fait un Roland VC-1 V-Card pour le Roland V-Synth)
- Roland - D-10 - Multi Timbral Linear Synthesizer (vintage 1988)
- Roland - D-70 - Super LA Synthesizer (1990)
- Roland - JV-1080 - Super JV 64 voice Synthesizer Module (1994)
- Roland - JV-2080 - 64 voice Synthesizer Module (1997)
- Roland - V-Synth (2003)
- Roland - FC-200 - MIDI Foot Controller (2005)
- Roland - V-Synth GT - Dual-core V-Synth with AP Synthesis and Vocal Designer (2007)
- Roland - V-Piano (2009)
- Roland - JUPITER-80 - SuperNATURAL Synthesizer (2011)
- Roland - INTEGRA-7 - SuperNATURAL Sound Module (2012)
- Roland - V-Drums - V-Pro® Series - TD-50 KV (extended) (2016)
Zonder Ikutaro Kakehashi had bovenstaande lijst niet bestaan en had misschien zelfs mijn studio ook nooit bestaan.
Ik heb de man enkele keren gezien op de Musikmesse in Frankfurt, maar ik heb hem nooit echt ontmoet of gesproken.
Bij deze kan ik alleen maar mijn grootste eerbied betuigen en afscheid nemen van Ikutaro Kakehashi, een man die onrechtstreeks erg belangrijk is geweest voor mijn muzikale ontwikkeling en de uitbouw van mijn studio.
11 februari 2017
En ook deze prachtige analoge synthesizer is nu
eindelijk
aanwezig bij Delta Music Belgium
(en vermoedelijk ook weer als één van de eerste
geluidsopnamestudio's in de Benelux)
Behringer - DeepMind 12
True Analog 12-Voice Polyphonic Synthesizer
Er werd al heel veel over deze machine geschreven op de gespecialiseerde forums... Hij is voorlopig enkel verkrijgbaar in de Duitsland en in de USA omdat 2 grote muziekwinkels meteen alle beschikbare stock hebben opgekocht... In de Benelux is het volgens de laatste berichten sowieso nog meer dan 2 maanden wachten tot de eerste toestellen beschikbaar zullen zijn... Dus dit moet dan toch wel een héél speciale synthesizer zijn, niet?
En het is inderdaad ook geen gewone synthesizer, maar tegelijkertijd eigenlijk toch weer wel, want hij gaat terug tot de eerste analoge polyfonische synthesizers uit de jaren '80!
Tegenwoordig zijn er veel 'virtueel-analoge' polyfonische synthesizers op de markt, waarbij men probeert op digitale wijze de klassieke analoge elektronica na te bootsen. Dit hoeft zeker niet slecht te zijn, integendeel, maar bij de DeepMind 12 heeft Behringer er specifiek voor gekozen om een synthesizer te ontwerpen met een volledig analoog signaalpad, net zoals vroeger, maar dan wel met hedendaagse elektronische onderdelen en ook geheel digitaal bestuurd.
Het doel was eigenlijk om een kopie te maken van de legendarische Roland JUNO-106, maar dan wel een kopie die mee is met deze tijd. Aangezien elektronische onderdelen tegenwoordig veel kleiner zijn dan dan 30 jaar geleden bleek het ook mogelijk te zijn de polyfonie van de JUNO-106 (die 6-stemmig is) maar eventjes te verdubbelen naar 12 stemmen. Er bestaan trouwens maar erg weinig 12-stemmige analoge synthesizers, ze zijn ook erg duur en meestal ook erg groot qua afmetingen en gewicht. Maar niets van dit alles bij Behringer: 12 analoge stemmen in een kleine behuizing met alle noodzakelijke knoppen en regelaars, gecombineerd met heel veel extra mogelijkheden en, dankzij massaproductie in China, ook nog merkelijk goedkoper dan een hedendaagse 'virtueel-analoge' polyfonische synthesizer, je moet het maar doen...
En dan moet je nog weten dat dit de eerste synthesizer is die Behringer op de markt brengt. En volgens goed ingelichte bronnen zal dit zeker ook niet de laatste zijn, want gezien het grote succes van deze eerste poging plant Behringer nog meer oude, legendarische synthesizers na te maken. Trouwens, het ontwerpteam van de DeepMind 12 is zeer gerennommeerd, het zijn de mensen achter legendarische namen zoals Midas, Klark Teknik en TC Electronic (wat niet moeilijk te verklaren valt als je weet dat Behringer al deze bedrijven opgekocht heeft).
Dat Behringer ooit een synthesizer zou uitbrengen is trouwens niet geheel onverwacht, want Uli Behringer, de CEO en oprichter van Behringer, bouwde al in 1977 op 16-jarige leefttijd eigenhandig een synthesizer, de UB-1 synthesizer. Dit is een foto van de UB-1 uit de oude doos:
En dan rest er natuurlijk nog het antwoord op de meest belangrijkste vraag: hoe klinkt de nieuwe Behringer DeepMind 12?
Ik kan de DeepMind 12 uiteraard vergelijken met het origineel, want ik heb nog steeds een originele Roland JUNO-106 uit 1984 in mijn bezit. En inderdaad, ik kan alleen maar bevestigen dat ze qua basisklank inderdaad erg dicht bij elkaar liggen. Maar tegelijkertijd gaat de DeepMind 12 toch nog een heel pak verder dan waar de JUNO-106 stopt.
Dit heeft twee voorname redenen: eerst en vooral is hij 12-stemmig, dus eigenlijk heb je twee JUNO-106 synthesizers in één behuizing, en ten tweede heeft hij ook vier zeer uitgebreide digitale effectenprocessors aan boord (galm, echo, enz...) en dat is iets wat een JUNO-106 niet heeft (maar die heeft dan weer wel een zeer mooie anologe chorus die de DeepMind 12 niet heeft). En dan spreek ik nog niet over de 8-bus modulatiematrix in de DeepMind 12, de arpeggiator, een 32-step sequencer, een aanslaggevoelig klavier met aftertouch, 1024 geheugenplaatsen, ingebouwde WiFi, bestuurbaar vanaf een iPad of tablet, enz.... Een DeepMind 12 kan dan ook zeer oud, analoog, warm en vol klinken, maar ook zeer modern, scherp en agressief wanneer nodig.
Persoonlijk ben ik vooral fan van brede, warme pads en daarvoor is de DeepMind 12 werkelijk fantastisch, je kan alle 12 analoge oscillatoren verspreiden over het stereobeeld, ze lichtjes ontstemmen waardoor ze gaan zweven en voor je het weet... ben je in de zevende analoge hemel!
Maar ook de nieuwe digitale technieken zijn erg indrukwekkend en zeker niet alleen de vier zeer uitgebreide digitale effectenprocessors. Om een voorbeeld te geven: enkele weken geleden heb ik mijn oude Roland JUNO-106 gehercalibreerd naar de originele fabrieksinstelling. Dit is een zeer omslachtige analoge procedure waar je een frequentieteller, een zeer nauwkeurige voltmeter, een oscilloscoop, een zeer uitgebreide service manual en vooral ook erg veel tijd en geduld voor nodig hebt. De hedendaagse DeepMind 12 kan zich echter volledig zelf hercalibreren (met 12 analoge signaalpaden in plaats van 6 bij de JUNO-106), je moet gewoon een uurtje wachten en klaar, dat is pas technische vooruitgang!
En hier is nog een foto van deze prachtige analoge synthesizer in de studio (ik vind het design zeer geslaagd):
28 januari 2017
Eindelijk aanwezig bij Delta Music Belgium
(en vermoedelijk als eerste geluidsopnamestudio in de Benelux)
Roland - TD-50KV - V-Pro Series 'Prismatic Sound Modeling' V-Drums Electronic Drum Kit
Na heel lang te hebben moeten wachten op de onderdelen (ze werden eind september 2016 besteld) is mijn reeds tot zijn maximum uitgebreide Roland TD-30KV eindelijk opgewaardeerd naar een TD-50KV (die ik op zijn beurt ook tot zijn maximum capaciteit heb uitgebreid).
Dit is de officiële foto van een TD-50KV van de Roland website:
Dit is een foto van onze gehele V-Drums kit in de 'Roland V-Drums Room':
Dit is mijn actuele V-Drums configuratie:
- 1 x TD-50 - 'Prismatic Sound Modeling' Drum sound module
- 1 x V-Kick 14" Kick drum: KD-140-BC (black chrome)
- 1 x V-Pad 14" DIGITAL Snare: PD-140DS (silver)
- 3 x V-Pad 10" Tom: PD-108-BC (black chrome)
- 2 x V-Pad 12" Tom: PD-128-BC (black chrome)
- 1 x V-Hi-Hat 13" Hi-Hat: VH-13-MG (metallic gray)
- 4 x V-Cymbal 14" Crash Cymbal: CY-14C-MG (metallic gray)
- 1 x V-Cymbal DIGITAL 18" Ride Cymbal: CY-18DR (black)
- 1 x BT-1 Bar Trigger Pad
- 1 x V-Drums Stand - MDS-25
- 1 x V-Drums Mat - TDM-20
Er bestaat trouwens ook nog een TD-50KV met een KD-A22 Kick Drum Converter in plaats van een V-Kick KD-140-BC 14" bass drum pad:
Deze converter kan je monteren op een standaard 22" bass drum en maakt er een V-Kick van, maar dit is vooral bedoeld om live op een podium toch een grote bass drum te kunnen plaatsen die dan puur een visuele functie heeft, zoals te zien op onderstaande foto:
Maar voor studiowerk heeft zo een pseudo 22" bass drum absoluut geen zin en zou enkel maar extra plaats innemen. Vandaar dat ik gekozen heb om die KD-A22 Kick Drum Converter + een 22" bass drum niet aan te kopen, ook al omdat ik erg tevreden ben over de V-Kick KD-140-BC bass drum pad.
De belangrijkste verschillen tussen de vorige TD-30KV en de nieuwe TD-50KV zijn de nieuwe TD-50 module met drumklanken die gegenereerd worden met 'Prismatic Sound Modeling', de nieuwe V-Pad PD-140DS 14" digitale snare drum en het nieuwe V-Cymbal CY-18DR 18" digitale ride cimbaal. Een snare en ride cimbaal zijn uiteraard de twee belangrijkste onderdelen van een drumstel en het zijn net die onderdelen die een stevige upgrade gekregen hebben. Enerzijds door er digitale versies via USB van te maken met veel meer ingebouwde sensoren en anderzijds door ze qua afmetingen te vergroten tot een standaard 14" snare drum en een standaard 18" ride cimbaal (bij de TD-30KV was dit een 12" snare drum en een 15" ride cimbaal). Het resultaat is een veel beter en realistischer speelgevoel waardoor het verschil met een echt drumstel alleen nog maar veel kleiner geworden is.
BTW, eigenlijk is mijn TD-50KV visueel gezien een hybride tussen mijn oorspronkelijke TD-30KV met zijn metallic gray versies van de 13" hi-hat + 14" cimbalen en een TD-50KV met zijn zwart 18" digitaal ride cimbaal (een TD-50KV heeft enkel zwarte cymbalen) + zijn zilveren 14" digitale snare drum (beide kits hebben standaard black chrome toms). Technisch gezien is dit dan ook voor de volle 100% een volledige TD-50KV uitgebreid tot zijn maximum capaciteit.
Ik heb de TD-50KV onderdelen nu een week in de studio en ik moet zeggen dat het verschil tussen het spelen op deze kit en het spelen op mijn vorige TD-30KV toch erg groot is. Die grotere snare drum en ride cimbaal + hun veel betere gevoeligheid maken het spelen inderdaad veel realistischer en aangenamer. En de geheel nieuwe 'Prismatic Sound Modeling' in de TD-50 module is ook een mooie verbetering, bv. het typische 'machine gun' effect bij electronische drums is zo goed als volledig verdwenen + je kan nu trouwens ook eigen drumsamples in de module laden en samenvoegen met de interne klanken voor werkelijk onbeperkte klankmogelijkheden, heel mooi!
Meer info over mijn Roland V-Drums kan je vinden op:
Copyright © 1995-2024 van Delta Music Belgium • Dolby Atmos Music Studio • Rummenweg 30 • 3800 Sint-Truiden • België
Alle rechten voorbehouden
Privacyverklaring en cookiebeleid
Alle productnamen, logo's en merken zijn eigendom van hun respectievelijke eigenaren.
Alle bedrijfs-, product- en servicenamen die op deze website worden gebruikt, dienen uitsluitend ter identificatie.
Het gebruik van deze namen, logo's en merken impliceert geen endorsement.
